Laatste dagen Kuta Lombok

Laatste dagen Kuta Lombok

Tour met Maddy en dus alweer vroeg uit de veren. Maar kregen een kat op bezoek, een van de katten van Gemma en Maddy kwam zachtjes door ons open raam binnen en ging lekker dicht tegen mijn rug aan liggen slapen. daar werd ik natuurlijk wakker van...slaapdronken kreeg ik die vastbesloten Kat niet naar buiten, liet hem dus maar liggen. Maar voordat je dan weer inslaapt..... Wordt je weer gestoord door het geblèr vanuit de moskee.
we zijn om 8 uur gaan rijden en hebben onderweg de apen gezien in het regenwoud, een prachtige jungle en de vele apen zijn idd redelijk vriendelijk. Wanneer je de kleintjes een lychee/vrucht wilt geven en vlgs de ouders te dicht bij komt dan gaan ze in de aanvalshouding. Je wilt niet dat ze je krabben of bijten dus je blijft echt wel op afstand. Maar het is wel fijn om te weten dat ze nog een groot gebied hebben waarin ze goed kunnen (over)leven. Van daaruit langs vele druk bezochte markten waar alle groentes, fruit, kleine vogeltjes in kooitjes ( omdat ze zo mooi zingen in de ochtendzon), kippen, eenden, vechthanen etc etc. te koop is. Hier zijn ook hier heel veel scootertjes in het westen van lombok en bij sengittie is er niets anders dan een verzameling van hotels, kroegen etc. Net als op veel plekken in Bali, over tien jaar is dit ook een afspiegeling van Bali met heel veel hotels. Toch is hier het leven anders, het is op vele plekken erg vies, ze smijten alles van zich af ik kan niet anders zeggen dan dat ik het idee heb dat moslims op een aantal goede na niet zo schoon op de omgeving is. Wel op zichzelf en in huis is het wel schoon, maar daar buiten....Pffff.
Op veel plekken is het leven hier wel heel wat jaren stil blijven staan en je waant je soms in de oudheid waarin het koloniale nog in zwang was. Er staan hier huizen uit die tijd die ongeveer 365 jaar oud zouden zijn vlgs Maddy en die overleven de huizen die hier nu gebouwd worden met gemak. Daarna hebben we de kustlijn gevolgd vanaf de yeti (haven) terug naar Mataram waar zo' n beetje het enige winkelcentrum van dit eiland te vinden is. Maar echt vreselijk ouderwets en slechte kwaliteit spullen hier, dan weet je weer dat dit een ontwikkelingsland is.
De stranden zijn soms zwart lava en dan weer van koraal of normaal zacht zand, maar dan lijkt het wel meer drijfzand waar je in wegzakt. Bij Sengigi hebben we gelunched en vergeten te vragen zonder carlic de maaltijd te bereiden, Dusss Ruud met af en toe een vies gezicht toch zijn trek gestild. Het was de moeite waard om op deze manier zoveel van het eiland te zien en wij zijn blij dat we voor Kuta hebben gekozen ipv Sengigi.
Vannacht doen we het raam toch maar wat meer dicht, want die kat heeft een rat te pakken en we hebben geen zin in een kadootje, of vlooien etc. Een paar dingetjes waar we normaal niet zo gecharmeerd zijn, maakt hier niet zoveel bij ons los... Een kakkerlak, grote spin..In de badkamer ....och laten we de deur zoveel mogelijk dicht houden en dan is tie toch ineens weer weg....
Vandaag zijn we op de scooter naar sasak in Sade geweest dat dorp dat 700 inwoners telt en iedereen met een neef of nicht trouwt dmv dat de man het meisje kidnapt en ze een nacht wegblijven. Dan wordt er vanzelfsprekend getrouwd. De huizen staan pansgewijs tegen een kleine berg aangebouwd en het lijkt een doolhof als je er doorheenloopt. Allen hebben een eigen taak mbt het maken van sieraden, tafeldoeken etc... en dan vanaf het spinnen en kleuren van garen en het weven daarvan. Hier was de camera niet opgeladen, jammer maar helaas ...het is wel een aparte ervaring door dat dorp te lopen, de gids blijft aardig en enthousiast zolang hij denkt dat je redelijk wat geld gaat spenderen, als dat niet het geval blijkt is de rondleiding zo afgelopen en vind hij een kleine fooi niet de moeite van het aanpakken waard. (We hebben een ketting gekocht die bij terugkomst al stuk bleek en twee leuke armbandjes.) Als we niet meer te geven hebben dan mogen we die fooi wel houden en dan hoeft hij niets.... Dus toch maar wat meer gegeven en afgetaaid zonder foto' s met een kleine kater door de commerciële inslag en brutaliteit. De volgde dag hebben we vanuit de auto, toen we naar de public boot gebracht werden om te vertrekken naar gili Trawangan, foto' gemaakt op de normale camera vanaf de buitenkant van Sade.
De public boot is een ervaring op zich... Of je gaat 100 meter met paard en wagen naar het ticketcentre of lopend. Dan je niet laten intimideren door jongens die je een charter willen laten betalen, maar gewoon de normale tickets kopen waar dat hoort en dan wachten tot er een boot binnenkomt en er voldoende passagiers zijn om te kunnen vertrekken. Wij hebben mazzel, instappen en wegwezen, op naar het eiland Trawangan waar het enige vervoer paard en wagen is, fietsen huren of lopen.... Wordt vervolgd.