Hoi An Vietnam

Eergisteren aangekomen in Hoi An op 29 januari 2012.
Tja wat moeten we er over vertellen. Het is bijna niet uit te leggen wat een heerlijke plek... de sfeer, de mensen, de straatjes vol met lampionnen in allerlei kleuren, alle kleer en schoenenmakers. Alles in overvloed en dan te bedenken dat dit de armste provincie van Vietnam is zoals ons is verteld. Het overtreft het Luang Prabang gehalte aan gezelligheid en genieten van het hier rondslenteren en koffie drinken etc. In Hoi An zelf zijn wel bezienswaardigheden: voor 5 dollar ook 5 entree bewijzen op dezelfde dag. In oude gebouwen binnen kijken hoe mensen leven, gemeenschapshuizen waar iedereen elkaar ontmoet etc. Heel bijzonder is de japanse brug (1595) en de architectuur van de huizen die hier al honderden jaren geleden opgebouwd zijn van vooral Nadanghout. Naast de Vietnamezen, ook vermenging met andere volkeren/culturen zijn ook de chinezen hier sterk vertegenwoordigd.
Op de ratten na die hier veelvuldig te zien zijn waar water is en de vogels die niet vrij rondvliegen maar in kooitjes goed verzorgt worden hebben we hier wel kraanvogels,waterbuffels, mussen, vissen en heel veel mensen gezien. Het eten is hier geweldig en in de kraampjes aan de straat is het eten ook erg lekker. Alles verloopt hier volgens rituelen, dat wat geofferd wordt op het altaar wordt na verloop van tijd op straat gegooid en of verbrand. Wat daarbij weer bijzonder is dat er ook veel nepgeld word verbrand. Overal ruik je wierook en ook hier wordt vanalles op brommertjes en zelfs bakstenen op een karretje achter de brommer meegesleurd. De mensen zijn wel opdringeriger en zijn best in hun wiek geschoten als je niks van ze wilt kopen.
Ookal regent het hier af en toe en is er geen zon, dat maakt hier niks uit. We zijn nog niet eens naar het strand geweest om te zien hoe het er uit ziet. Marple mountain is hier zo ongeveer het enige punt wat dichtbij te bezichtigen is in de omgeving anders ben je al weer in een andere provincie. Hier is alles gericht op landbouw en de boeren verdienen hier erg weinig. We kunnen fietsen huren voor een dollar per dag, maar wij lopen toch maar liever omdat we dan niet zo op het verkeer hoeven te letten en telkens weer iets nieuws zien en meemaken. Bovendien is het goed voor ons lijf... hihihihi. Want de pondjes schieten er op en dat komt niet alleen door het heerlijke eten.
Gezien het druilerige weer waren we van plan om regenjassen te kopen. Maar waar de maat van mij wel aanwezig was bleek de maat van Ruud niet aanwezig.
Hebben een stel Aussies ontmoet, ze hadden leuke jassen aan en Ruud vroeg wat ze ervoor betaald hebben. Dat we daarop de hele dag met zijn vieren op zouden trekken hadden we niet verwacht. Winkel in en winkel uit, afdingen en hebben nu jassen met een binnenjas van fleece voor 90 dollar is ongeveer 70 euro voor twee jassen.. 'Vietnamees Gore Tex'of het te duur is? Dat zullen we nooit weten, maar voor nederlandse begrippen in iedergeval zeker niet te duur. Daarna flink doorzakken in een plaatselijke kroeg en heel gezellig samen over van alles en nog wat gesproken. We zijn uitgenodigd om op onze volgende reis naar Australië te komen en ook bij hen langs te komen. Lijkt ons heel gezellig. Ze willen naar Natrang omdat ze hopen dat daar de zon schijnt.... Op Zoover weerbericht gekeken...Daar is het ook het zelfde als hier.. maar goed misschien komen ze ons nog achterna en komen ze ook naar Bangkok. We hebben ze uitgezwaaid toen ze met de bus vertrokken en een slaappil meegegeven.

Onze reis is gewijzigd: gaan nu 2 februari met een slaapbus (wederom Camelbus)naar Saigon/ Ho Chi Min City (22 uur. tja wat doen we onszelf aan. Maar ons bint zunig)
Komen de 3e aan en de 4e vliegen we door naar Bangkok. Alles uitgeplozen en dit blijkt toch de beste optie om uit dit druilerige weer te komen, op zoek naar wat meer zon. We zijn dit weer ook wel een beetje zat.We gaan eerst nog wel genieten van de sfeer hier en de cultuur die hier nog goed bewaart is gebleven.

Het is nu 2 februari: Kevin van harte met je 25e verjaardag. Hoorden dat moeder weer in het ziekenhuis ligt en Henk opgenomen is ivm hart klachten en vrijdag naar het ziekenhuis in Enschede gaat, Getverr wat een rotberichten.Hoop dat alles goed gaat daar en beide weer gezond terug naar huis komen.

Gisteren een hele wandeling vanaf 10. 15 tot ongeveer 15.00 uur rondom Hoi An gedaan. Pff laatste stukkie was wel wat afzien hoor.. echte kilometers gemaakt en waren trots op ons zelf. Wel heel veel mooie plekjes gezien, naar het strand geweest en langs de rijstvelden en lagunes etc. Een landbouwer hield ons aan en heeft ons rondgeleid over de rijstvelden en uitgeleg gegeven hoe hun werk eruit ziet. Hij wilde geen dollar en wij eerst denken dat hij geen tip wilde.... dan zegt hij niks te kunnen met een dollar en wilde wel graag Dong en zag een briefje van 20.000 in de portomonnee en wees die aan.. (is ook ongeveer een dollar = 0,70 euro)Dus gegeven waarop hij spontaan begon te lachen en riep blij naar zijn vrouw wat hij gekregen had. Als je nagaat dat dit normaal ongeveer het bedrag is dat ze per dag verdienen met hun arbeid...
Alles is weer ingepakt en staat in de hal van het prima Hotel Southern Hotel & Villa Adres 224 Ly Thai To
Hoi An, Vietnam. via Booking.com geregeld.
Zitten nu achter een heerlijke cappucino met een chocolade truffel in the Gourmet Garden, ons favoriete koffie en internet plekje.
Gaan zo nog even wat eten bij een straattentje aan de overkant van de rivier en dan terug naar het hotel om de reis van 22 uur aan te gaan.

04-02-2012
We hebben de busreis weer doorstaan. Pfff altijd weer de gedachte hoe zal dit weer gaan?! Tja hier in Vietnam gaat het toch wel een beetje anders dan dat we gewend waren in het overige Azië. Op tijd is hier een ruim begrip, de bus chauffeurs zijn nou niet bepaald de vriendelijkheid zelve. Misschien uit zelfbehoud omdat er zeurderige mensen zijn?! Ondanks de lange reis, 24 uur met twee stops, zijn de mensen rustig, ze ondergaan deze reis gelaten en proberen zoveel mogelijk te slapen. Dit doet wat met je uithoudingsvermogen en incasseringsvermogen,omdat het toeteren ook midden in de nacht doorgaat en heel schel klinkt in de bus. De wc stond vol en alleen al het idee dat bij elke plotselinge remming of volgende gat in de weg er een hele golfslag urine over de wc rand zou kunnen gaan, dachten we brrrrrrrrr wanneer begint dit te stinken? We konden er gelukkig nog om lachen omdat we het op konden brengen om tijdens de stops te toiletteren.
Toen het licht begon te worden reden we vanaf Natrang langs de kust, hele mooie stranden, hoge duinen, leuke dorpjes waarbij enkele erg toeristisch. En de zon heeft zijn intrede gedaan, voorjaar is hier goed vertegenwoordigt met bloemen aan de bomen etc. Toch een beetje jammer dat we de vlucht al hebben geboekt naar Bangkok?! Eenmaal wat geradbraakt in Saigon aangekomen een mannetje die ons voor 15 dollar een overnachting aanbood. Geen zin aan afdingen, zaten op de juiste plek midden in het backpackers gedeelte en het zag er allemaal prima uit. Zin in een biertje dus al weer snel uit onze kamer en de straat op. We waren qua hectiek wel wat gewend in Hanoi, maar dit slaat alles. Van vuurspugers tot life muziek, hoertjes en vooral lekker eten op straat en in de vele restaurantjes is wat hier de klok slaat.. Geweldig gewoon. De vlgd morgen weer op pad om ontbijtje aan straat te nemen. Dus Backpackers dit is 'the place to be.' Vooral in de avond en nacht, de entertainment ligt hier op straat. Dit doet zeker niet onder voor de Khao San Road in Bangkok.
Nu zitten we op de derde etage van international airport Vietnam en maken gebruik van de internet mogelijkheid en gaan zo nog even iets eten om dan vanaf 16.00 uur in te checken en om 18.00 te gaan vliegen. Hier ontmoetten we een Vietnamese vrouw die in Indonesie is geboren, met haar ouders naar nederland is gekomen en die nu voor het eerst in Vietnam komt om de familie van haar vietnames vriend/partner te leren kennen. Eerlijk is ze wel, de Vietnamezen zijn grote afzetters: ookal spreekt zij prima Vietnamees,,, ze zien aan haar oogopslag en interesse die ze toont al dat ze niet daar geboren is en zetten haar net zo goed... ookal is dat een beetje minder dan bij ons, af met spullen die ze kopen wil. Tevens vindt ze het leven daar best ingewikkeld, wij nederlanders zijn toch wel gelijkwaardiger in contact en de vrouw in Vietnam moet veel doen om erbij te horen bij de schoonfamilie. Zegt dan ook, 'ik had in nederland best af en toe wat op en aanmerkingen op hem, maar nu ik weet wat ze hier gewend zijn aan normen en waarden... valt het misschien met hem nog wel mee' Nou dat zegt wel veel denk ik...
Nu zometeen een uurtje vliegen en dan zijn we in Bangkok, gaan met skytrain naar het eindstation en dan een taxi naar Khao San Road in Bangkok om daar een kamer te zoeken. Zien nu al uit naar de Path Tai bij een vrouwtje in de aangrenzende straat.