Kinabantangan river, drie dagen oerwoud

Zaterdag 7 Maart 2009 Sepilok-trekking... heet KINABATANGAN RIVER CRUISING< BIRD WATCHING< JUNGLE TREKKING EN TREE PLANTING oftewel een wildlife safari.
1 inchecken/ evening river cruise / night trekking
2 morning cruise / walking in the forrest naar oxbow lake/ evening cruise / night trekking
3 Tree planting en back to Sepilok.
Maandag 9 Maart terug vanuit trekking naar het jungle resort

Er is free-wifi in Sepilok bij het jungle resort bij de incheckbalie; ze hebben er geen beveiliging op zitten. Hier maakten we wel gebruik van, omdat we zelf onze beveiliging kunnen gebruiken gaat dat prima. Alleen lastig dat er zoveel uren tijdsverschil is met Nederland waardoor we vaak net niemand op MSN treffen.
Bovendien geeft het op de vliegvelden nogal eens problemen om op internet te komen.
Dinsdag 10 Maart vliegtuig Sandakan --> via Kota Kinabalu naar Kutching

7-03-09 11.30 uur De regen valt met bakken uit de lucht, het voelde enigszins een beetje Nederlands maar het is hier wel heel veel warmer. Het zweet gutste van onze lichamen, ook al waren we iets afgekoeld in onze airconditioned kamer en deden we niet zo veel meer na die uitputtingslag van de ochtend;de wandeling in de Sepilok Discovery Jungle.
We kregen een lunch aangeboden, deze behoort bij het arrangement en is erg basic maar prima van smaak.
Alles verloopt hier volgens planning en gecontroleerd. Het is trouwens een aanrader eerste klas om deze tour te gaan doen als er mensen zijn die ook naar Sepilok willen, wij hebben er erg van genoten en hadden het niet willen missen.Ook raden we aan wat meer tijd voor het discovery center Sepilok rainforrest te nemen, dat is bijzonder en heel erg de moeite waard.

We worden met ons tweeën in een terreinwagen naar de rivier gebracht. Sem is onze chauffeur. We vragen ons af of wij de enigen zijn die hierop ingetekend hebben. Dit omdat het een arrangement vanuit het Sepilok jungle resort is en wij gehoord hebben dat dit een familiebedrijf is met eigen touroperator. Het is een Chinese familie die de locale bevolking aan het werk helpen door middel van het werk uit te besteden, als ook ten aan zien van het organiseren, vervoer tav de excursies etc. De ‘baas’ zit de gehele dag op zijn stoel alles in de gaten te houden, het is weliswaar een aardige man en wil best een praatje aangaan met de toeristen maar voor het personeel is hij streng; hij heeft er de wind goed onder.
Het lijkt in ieder geval een lucratieve business te zijn. Er staan busjes in allerlei afmetingen en de kamers in het jungle resort zijn bijna de gehele periode die wij hier zijn volgeboekt.
Het regent onderweg ook nog op verschillende plaatsen, net als in Nederland kan het een meter verderop geheel droog zijn. Als we bij de Kinabatalang rivier aankomen helpt Ruud met het uitladen van allerlei benodigdheden voor het Billet River resort. Alles gaat mee in het motorbootje. Het is maar een klein stukje varen tot aan de aanlegsteiger bij het restaurant, waar een klein drijvend vlot is om uit te stappen. Met een trapje komen we op een soort van loopbrug en zien dat alles hier drassig is en dat de houten loopbrug echt nodig is. We weten nu ook wat het ‘Rain’forrest in kan houden; regen, dus ook veel water en moerassen. De eerste gedachte is oeps dat wordt Deet smeren, hier zullen wel veel muggen (malaria?)zijn. Navraag leert ons ook hier weer, dat het ecologische systeem meehelpt de muggen en malaria weg te houden. De vele insecteneters ruimen al die hinderlijke dingen op. Dus alleen bij zonsondergang wel even smeren voor de gewone muggen, maar verder hoeven we niks te vrezen.
De houten loopbrug loopt helemaal door langs het restaurant naar de 4 huisjes waarin elk 4 ruime kamers voor 3 personen aanwezig zijn. Onze kamer heeft een airco zonder afstandsbediening omdat we geen airco hadden aangevraagd.
Het is hier zo drukkend warm door het vochtige klimaat dat we alsnog hebben gevraagd om met bijbetaling de airco te mogen gebruiken. Mazzeltje; Ze vond Ruud waarschijnlijk erg aardig en hij kreeg, ‘mondje dicht tegen de anderen‘, de afstandsbediening mee voor niks. Nou daar hebben we veel baat bij gehad deze drie dagen. Natte kleding buiten hangen heeft alleen zin als er direct de zon op schijnt, anders droogt het niet ivm het vochtige klimaat, maar even onder de Airco en binnen een paar uurtjes is alles droog.
Al het eten is hier inclusief (de prijs van het arrangement) en het is dus eten wat de pot schaft. Gelukkig is er een goede kokkin en eten we elke keer lekker. Hier gaan we over op 3 warme maaltijden per dag en starten elke dag met Mihoen als ontbijt. Tussen de middag rijst met pruttel en ‘s avonds keuze uit rijst of mihoen met kip of rundvlees-groente pruttel. De drankjes zijn wel voor eigen rekening behalve koffie en thee, dat kunnen we gratis pakken zoveel we willen.

Die eerste middag gingen we inchecken en daarna met zijn allen in de motorboot met onze guide Aloy de rivier op. We hadden allemaal tja ‘echte Hollanders’ een poncho bij ons. We waren niet de enigen in het huisje; met een andere bus vanuit Sandakan zijn twee leuke meiden; Alicia, Grietje en leuke vent; Jos, ook voor twee nachten aangekomen. Aloy is een gezellig en prima gids die dankzij zijn ervaring en opleidingen heel veel kan vertellen over het regenwoud, die dieren die hier leven en bovenal en zeker niet onbelangrijk; hij heeft er oog voor om de dieren te spotten. Onze chauffeur gaat ook mee en bestuurd nu de boot. We zien geen enkele olifant maar wel heel veel brutale Makaken. Op gegeven moment zien we een rivaliserende groep en dat wordt dus ruzie. Dat gaat er hard aan toe en wanneer er eentje zich goed bezeert heeft stopt het en gaat die zielig zijn wonden likken. Ook zien we aan het einde van de middag de neusapen; ze noemen ze hier ook wel Dutch-apes, dus Hollandse apen omdat ze er op bepaalde plaatsen een beetje oranje uitzien met een lichte kop en vooral de mannen hebben een spitse grote neus. Tja Nederlanders steken graag hun neus overal in dus ook daarom al zou het een leuke bijnaam zijn; Lol
Maar het begint ook nu weer te hozen, maar goed dat we dus allemaal een poncho bij ons hebben, Aloy zit onder zijn paraplu en vraagt wat we willen, doorvaren of teruggaan. Nu ja wij willen er natuurlijk alles uithalen en koud is het niet dus wij gaan ervoor.
Het was een leuke tocht en bij terugkomst was er een biertje en het diner. Daarna moesten we onze lange broek aan, shirt in de broek want we moeten oppassen voor de leaches, oftewel bloedzuigers. Wij dachten we knopen onze poncho’s maar om ons middel dan kunnen ze niet bij ons in de broek kruipen. Die beesten weten precies elk gaatje en mogelijkheid te benutten zich aan je vast te zuigen om bloed bij je te halen. We gaan dus goed voorbereid een eind wandelen in de omgeving en kijken of we er ook nacht en of slapende dieren kunnen ontdekken. Er wordt ons aangeraden om de laarzen inclusief de sokken te huren voor 5 Myr voor deze dagen omdat we door het moeras gaan. Nu die sokken komen tot net onder onze knieën en dat is niet voor niets. Na afloop zien we waarom dit een goed idee was. We zagen welke insecten er te zien zijn, welke er en wanneer die een giftige uitwerking hebben en een prachtige vogel die stil blijft zitten slapen ook al staan we met ons allen erom heen foto’s te maken en te flitsen. En verder zagen we een eeuwen oude boom die we met ons vijfen niet kunnen omarmen zo dik is die stam bij de wortels, erg veel soorten en maten struiken, maar vooral veel leaches en de modder kwam tot aan het midden van onze laarzen. Onze wandelschoenen hadden hier echt geen nut gehad, zouden eerder verknalt zijn door de dikke (klei)modder. Moe maar voldaan keerden we terug en gingen nog even naar het restaurant, waar Alicia achtergebleven was omdat ze nog last heeft van de blaren die ze bij de beklimming van de Mount de Kinabulu heeft opgelopen. Een paar pilsjes en dan naar onze kamer om een afzakkertje ‘wijn’ te nemen voordat we om een uurtje of 23.00 uur gingen slapen. De ochtend daarop moesten we om 5.30 opstaan, om 6.00 uur met de boot op pad om bij de opkomende zon de dieren te spotten die dan actief zijn. Fijn dat het nu droog bleef en we genoten volop van wat we allemaal zagen.
We zien tijdens deze dagen ook nog wilde dieren; een Orang Utan, een grijze variant op de primaat apen, een Gibbon die geen Gibbon bleek te zijn en verschillende krokodillen, slangen, vogels, ondergaande zon, wolkenpartijen, het oerwoud in optima forma en tja natuurlijk de Makaken.
Daarna gaan we wandelen in het moeras, nu ja moeras…. In de modderpoelen van klei, een dikke10 minuten vanaf ons resort. Het is hier prachtig hoor, we waden door de modder met laarzen aan die door de zuigende kracht van het slijk elke keer bijna achterblijven/ blijven steken in de modder en trekken we onszelf met onze handen aan de randen van de laarzen weer los. We lopen naar een meer, zien wel olifantenshit die ooit is achtergebleven en eten bij het meer onze meegenomen lunch. Het water gutst ons over het lichaam (van het zweten)en onze kleding is kleddernat als we daar aankomen. Ik had zoveel vocht verloren dat ik er een beetje misselijk van was geworden. Maar wat extra water en in etappes de lunch eten helpt dan uitermate goed. De rijst die over was is voor een deel naar de visjes gegaan die zich eraan te goed deden. Al glibberend en uitglijdend werden we doodmoe, maar ook trots op wederom een nieuwe ervaring en dat we het gehaald hebben. Op de heenweg ging Aloy voor en op de terugweg ging hij als laatste achteraan en liet hij Ruud het spoor terug volgen. Hij had hele verhalen onderweg over wat hij meegemaakt heeft en hoe hij de mensen beoordeelde op hilarische wijze kon hij hierover vertellen. Sommigen konden het traject niet aan, of hadden geen medicatie meegenomen, anderen alleen als hij er drie keer zolang over deed etc. Het was heel humoristisch om te horen en hij het wordt wel duidelijk dat hij goed weet om te gaan met de toeristen en ze af te leiden om weer op adem te komen. Onderweg hebben we niet veel dieren gezien, maar wel zagen we op de terugweg een aantal Toekan’s zoals hij ze ook wel noemt, maar wat volgens ons de hoornbril neushoornvogel is. Al met al hebben we onze portie lopen in de prut wel gehad voor die dag, die avond gaan we niet nog eens mee voor de nachtwandeling. Wel gaan we aan het einde van de middag nog weer mee met de boot. Nu een andere rivierader waar we ook weer goed aan onze trekken komen voor wat het regenwoud betreft. Het is hier echt prachtig en horen alle geluiden maar eventueel gevaar dringt maar mondjes maat tot ons door. Wel denken we eraan en praten erover dat we toch niet graag alleen hier achter zouden blijven, het is echt geen dierentuin!!!
De volgende ochtend, uitslapen… tot 7.30 uur heerlijk en we lagen er ook al op tijd weer in. Na een paar biertjes en het laatste beetje wijn op onze kamer, hadden we alles weer ingepakt en de volgende ochtend gingen we na het ontbijt nu met ons allen ook met enkele gasten die de dag ervoor aangekomen waren en nu alweer terug gingen in een busje terug naar Sepilok Jungle Resort. We maakten afspraken met de Nederlanders om de foto’s uit te wisselen en zij gingen door naar Sandakan van waaruit zij hun reis voortzetten.
We horen van Aloy dat men hier als gewone werknemer ongeveer 20 (verkoopster)tot 45( een gids die enkele jaren gestudeerd heeft) Myr per dag kan verdienen. Hij krijgt voor de nachtwandelingen per persoon 10 Myr per uur, dan is dat wellicht goed betaald. (2 euro) Voor alles wat iemand in de toeristenbusiness wil gaan doen zijn licenties en opleidingen vereist. Maar als buitenlander kun je hier wel grond kopen en bijvoorbeeld aan deze rivier een resort starten, als je maar aan de eisen voldoet en de locale bevolking in dienst neemt.

Omdat het reizen per vliegtuig hier spotgoedkoop is, en wij nu op de tijd moeten gaan letten om alles nog te doen wat we willen, gaan we vanaf nu meer doen met het vliegtuig. Via internet is het gemakkelijk en snel goedkoop geregeld. (wel via internet doen en niet op de vlieghavens, betalen met visa) TIP: We hebben nu een vlucht geregeld waarbij we maar 1 Myr betalen voor de vlucht vanuit Kota Bahru à Kuala Lumpur(op het schiereiland van Maleisie) en de rest is airporttax en administratiekosten totaal 78 Myr.voor ons beide.
We werden vandaag om 6.30 uur naar het vliegveld gebracht en vliegen om 8.15 uur naar Kota Kinabalu van waaruit we diezelfde dag om 16.55 uur doorvliegen naar Küching. In KK zitten we nu even alles bij te werken en vanavond zet ik dit even dit op de site. Alleen de foto’s erbij komen wellicht later of niet… omdat mijn cameraatje verkeerd ingesteld stond, zijn de foto’s te groot om te downloaden. Dus dat is nog even afwachten.
We gaan zo nog even met de taxi voor 20 Myr naar KK om te lunchen bij de Rainforrest Lodge en laten de koffers beheert (betaald) op het vliegveld achter. Dit is prettig om even de tijd te doden, want internet is hier echt slecht.
We zijn nu over en zijn bij heel vriendelijke mensen terecht gekomen in Kuching en ja wij worden steeds betere backpacker s de kamer is erg basic maar leuk en de douche is om de hoek op de gang. Het heet Lodge 121 en is ongeveer 5 minuten lopen naar alle leuke plekjes hier en we hebben hier weer heel wat te ontdekken.