Phnom Penh

Eenmaal in Phnom Penh kijken we onze ogen uit; een invasie van Tuktuk’s en taxi’s, allemaal proberen ze een graantje mee te pikken van de toeristen. Wij kiezen ervoor even aan de overkant van de weg een pilsje te drinken. Omdat wij hier niets vooraf via internet geboekt hebben, willen we niet overvallen worden met hotels die de vervoerders goed uitkomen. Ze ontvangen geld als ze iemand aanbrengen bij een hotel en daar dan verblijven. Maar goed ook dat gebeurd dus alsnog. We zijn hier maar twee dagen en we willen ook niet van het ene hotel naar het andere om te kijken hoe het eruit ziet en deze is netjes, goedkoop, maar wel met een bed dat zo hard is dat het lijkt of je op de grond slaapt.
Het lijkt hier in niets op het vieze drukke Bangkok. Het is te zien dat hier het Budhisme weer zijn entree gaat doen, omdat er heel veel nieuwe mooie grote Tempels gebouwd zijn. In de tijd van Pol Pot zijn veel monniken naar het land verbannen om te gaan werken, omdat ze vanuit de Rode Khmer vonden dat monniken net zoals het gewone volk moesten werken. Hier is het normaal dat monniken niet werken, in de ochtend een schamel maal bij elkaar bedelen/ offe krijgt van de niet belijdende Budhisten. De monniken worden geacht om voor de andere Budhisten het geloof te belijden en voor hen een voorbeeld van devotie, onthaasting, geen materie na te streven en vanuit het zijn hun weg te gaan.
Ook zijn in de periode van de rode Khmer veel Tempels vernield. We hadden al in de planning om hier de historie van Pol Pot uit te diepen en zijn natuurlijk naar de voormalige school (S21),waar de martelwerktuigen, cellen etc., te bezichtigen zijn, gegaan. Men heeft daar van elke burger die verdacht werd van enige intelligentie; zoals leraren, doktoren, studenten etc. foto’s gemaakt voor dat ze de werden gemarteld en gedood. Deze foto‘s worden tentoongesteld in de ruimtes die dienden als martelkamers. Gehele gezinnen met baby’s en al werden hier of buiten de stad omgebracht op gruwelijke wijze. Hersenpan ingeslagen, doodgemarteld, verdronken, baby’s werden doodgeslagen tegen een boom etc. etc. Hier wordt je echt heel stil. En van heel veel mensen zijn vooraf foto’s gemaakt. Je ziet de doodsangst in de ogen. Het hoort wel bij een bezoek aan Cambodja om wat meer begrip te krijgen voor de bevolking hier, die geen oorlog meer willen en zich daarom maar houdt aan deze regering en niet in het verweer komt bij zaken die hier niet geregeld zijn en ook niet ten aanzien van de corruptie die hier volop te zien en te merken is. Hier rijden dikke auto’s met vooral mensen uit de regering en militie en op straat liggen de armoedzaaiers, met baby’s te slapen. Een fatsoenlijk ziekenhuis kun je hier wel vergeten. Als je hier medisch iets krijgt is het van belang dat je zo snel mogelijk naar Thailand afreist.
Maar toch het is ook weer een hele ervaring, dit van zo nabij mee te maken. Wat daarbij opvalt is dat men als je ernaar vraagt wel gewoon antwoord geeft en dat men ook wel weet dat het niet echt goed geregeld is allemaal in Cambodja. Er lijkt wel een vorm van vrijheid van meningsuiting.
We hebben hier in Phnom Penh wederom veel gewandeld, het is nog steeds Chinees Nieuwjaar (in ieder geval drie dagen tot een week dat mensen naar familie gaan en feesten) en de mensen op straat picknicken in de parkjes en op de stoep voor de rivier. Wij gaan op zoek naar een Duitse hap, dat hebben we nu wel verdient vinden wij. Hahahaha. Edelweiss heet het restaurantje. Je moet het één los zien van het andere hoor. Dit is even geen rijst etc. Maar het wordt dus sauerkraut, aardappelsalade met een braadworst en voor mij ( L) een lekkere grote salade met tonijn. Natuurlijk mit ein Grosses Bier.
De dag erop hebben we de bus weer geregeld om naar de kust te gaan. We gaan nu lekker eventjes relaxen, beetje bruin worden, lekkere massages etc
Maar ook even laten bezinken wat Cambodja allemaal al bij ons teweeg gebracht heeft.