Lekker chillen

Op naar de kust, iets meer dan drie uurtjes met de bus. Dus weer opgehaald door de busmaatschappij door een mini-van, dachten we weer op tijd besproken te hebben, want de man van het hotel had het geregeld……Maar dat voorin de bus ook de vierde rij voor hem betekend dat hadden we nog niet door. Maar goed het was maar voor 3,5 uur, krap zitten, en we zijn onderweg ook nog wel weer gestopt om de benen te strekken. Onderweg is het ook telkens weer leuk om rond te kijken wat er allemaal verkocht wordt. Allerlei fruit en cakeachtige dingetjes, ook dingen waarvan we het bestaan helemaal niet wisten.
Durven niet alles te proeven, van torren tot bananen etc. Maar omdat we ‘luxe’ reizen( 7 dollar voor 230 km ongeveer 5,00 euro), krijgen we bij de opstapplaats allemaal een flesje water met cakejes, dus we hoeven niet te verhongeren of te verdorsten.

Hier in Sihanoukville hadden we wel weer een hotelletje geboekt. Wederom van een Nederlander(het Orchidee guesthouse). Pfffff wat een verschil, de kamers zijn goed en mooi, dat moet ik nageven maar wat een chagrijnige koppen hier en je wordt gewoon gesommeerd op te stappen uit het restaurant omdat ze willen sluiten. De organisatie is ook niet alles in vier dagen moeten we twee keer verhuizen naar een andere kamer en dat wisten we van tevoren maar als we dan horen dat anderen ook moeten verkassen denk ik dat het ook ligt aan de planning en tja ….en wellicht om de dure kamers ook te kunnen verhuren?? Vriendelijkheid is hier echt ver te zoeken. Het is bijna altijd volgeboekt dus ze kunnen zich het ook permitteren, maar het lijkt wel duidelijk, zoals de werkgever reageert, reageren de werknemers ook. Maar goed dat wij niet afhankelijk zijn van de maaltijden overdag en in de avond en dat we heerlijk naar het strand kunnen. We hebben hier een strandtentje gevonden waar we ons goed thuis voelen. Happy hour begint hier al om 13.00 uur PPFFF een tapbier voor ongeveer € 0,34 en het eten is daar ook goed, ook al waarschuwen ze voor de locale gelegenheden ten aanzien van buikloop etc. Ik ben al geweest en ben vlgs mij al imuum, maar de cola tussen door zal ook zeker meehelpen om alles hier wel te kunnen eten. Het is hier kleurrijk en vrolijk aan het strand. Je moet wel tegen de handelaars en bedelaars opkunnen ( gevoelsmatig dan hè) en nee durven zeggen. Maar ook het aangaan van contacten met de locale of moet je zeggen (gast)arbeiders uit de rest van Cambodja is leuk. Na twee dagen weten zij goed wat ze kunnen verwachten van je en maken ookal koop je niets evengoed contact met je. Waar we hier wel veel mee worden geconfronteerd, zijn de gevolgen van de landmijnen. Mensen met afgerukte ledematen verplaatsen zich over het strand om de nodige dollars binnen te halen. Dit raakt je in je hart, maar aan de andere kant hoor je ook de verhalen. Dat de slachtoffers en hoe ze hun slachtofferschap uitbuiten. Het is niet ongebruikelijk dat zij hun protheses afdoen aan het beging van het strand en al kruipend zich tussen de toeristen begeven.
Soms weet je gewoon niet wat te denken of misschien vooral wel te voelen. Bij het leed dat je hier ook ziet. Kijk ook eens naar de scholing; in dit guesthouse is een Nederlandse man die zich uit de naad werkt/ offe zijn blog in stand houdt om geld te generen voor een schooltje in een plaatsje hier in de buurt. Hij spreekt ook ons aan en verteld over alle ellende die de regering hier op zijn kerfstok heeft en dat hij de weldoener is die een weg heeft opgehoogd een school heeft opgebouwd etc. Ook hij wil graag geld generen voor het “hogere doel” Veel ervan zal zeker goed bedoeld en zijn waarde hebben. Maar men heeft vanuit de Budhistische overtuiging niet iets van dankbaarheid etc.naar deze man. Ook horen we op het strand van kinderen dat ze geen enkele nut zien in scholing omdat ze het op het strand wel leren om engels te praten en hun dagelijkse inkomen te krijgen. Wat is wijsheid, onze normen opleggen op die mensen hier? Offe proberen kinderarbeid uit te roeien om niets van hen te kopen? Meisjes in de leeftijd van ongeveer 12 jaar gaan echt niet meer naar school en gaan door met waar ze goed in zijn. Op het strand mensen voor zich winnen en geld verdienen met het verkopen van fruit, massages etc. De jonge kinderen zouden op termijn wel door alle inzetten van buitenaf, vooral westerlingen die begaan zijn en die hun normen van belang vinden doorzetten een verandering op gang kunnen brengen. Vooral studies van mensen die gevlucht zijn vanuit Cambodja en gestudeerd hebben in de rest van de wereld kunnen hier iets opbouwen. Vooral vwb medicijnen, artsen, docenten, economen en weet ik wat niet meer.

We hebben een heel leuke vrouw leren kennen uit Phnom Penh die door middel van massages, manicure en pedicure geld verdient om haar kinderen te laten studeren. Met daarbij de wetenschap dat ze haar familie eens per jaar ziet. Het blijft toch een willekeur; zij heeft haar uiterlijk mee en ziet er gewoon prettig uit en daar willen mensen vanuit het westen wel door gemasseerd worden. Maar een lelijkerd………….. Ook al zou ze het nog zo goed kunnen, verdient gewoon veel minder omdat aan haar niets gegund wordt.
Het eten en drinken aan de zeekust bevalt ons goed, lekkere broodjes met tonijn, sapjes van fruit en direct schoongemaakt fruit terplekke; mmmmmmmmm en de temperatuur is hier echt heerlijk. Wij gaan ervoor om per dag te genieten van dat wat voor ons deze vakantie met zich meebrengt. Vooral het inzicht krijgen van hoe het hier werkt, ons niet gek laten maken met allerlei oordelen en vooroordelen, maar te kijken naar het plezier dat de bevolking ook heeft in het doen waar men goed in is. Voor ons is het kostenaspect; het kost hier geen scheet. Happy our start hier al om 13.00 uur en een hele dag strand met eten en drinken, voor 8 dollar. Natuurlijk ook mooi meegenomen. Al met al geweldige dagen en nu moeten we alweer onze koffers pakken en om verder te trekken. Dat gaan we dan ook maar weer eens doen.. Het leven vanuit de koffer gaat steeds makkelijker en we maken ons niet druk.