XL olifanten tour in de jungle

Olifanten eco tour (XL olifanten tour)
We raden een ieder aan (2 dagen en niet een halve of 1dag tour) om deze tour doen. Het is goed georganiseerd, een fantastische ervaring en onze overnachting was in een bijzonder mooie Lodge met zicht op de rivier de Nam Khan en de bergen/jungle.

Hier verblijven olifanten die in de jungle gewerkt hebben, zware transporten en dergelijke; waarschijnlijk een handicap kregen en nu van hun ‘rust’ en goede verzorging genieten. Zij hebben het hier goed, ze hoeven geen kunstjes te leren zoals de (Chinese) olifanten van andere kampen; zoals we er één gezien hebben bij de waterval. Wij vinden het zielig wanneer olifanten moeten voetballen of basketballen etc.

Wij hebben hier anderhalve dag doorgebracht en weten nu redelijk goed hoe het hier toegaat.
Ongeveer 45 minuten rijden vanaf Luang Prabang ligt het olifanten dorp, hier worden de dieren heel goed verzorgd en krijgen ze voor zover nodig hun medicatie, mineralen etc. Deze wijze van managen van deze toeristische tracking maakt dat er ook voor de plaatselijke bewoners werk gecreëerd wordt en zij er hun geld mee verdienen.

Bij aankomst worden we ontvangen met koffie en een oude olifantenkoe die niet ver kan lopen in de jungle of met mensen op de rug rond kan lopen etc. Wel was het onze eerste ervaring van hoe klimmen we op de nek van zo’n immens groot dier. Je houdt met je rechterhand de bovenkant van het oor vast, gaat met je rechtervoet op de opgeheven poot staan en slingert je bovenop de rug (nek)van het dier. Tja dat is de manier voor atletische mensen. Ik (L, met mijn kippenkracht) moest echt wel even omhoog geduwd worden hahahaha, (gelukkig niet als enige) maar goed ik zat wel! Ruud met al zijn krachtige ledematen deed het natuurlijk veel soepeler.
We moesten de Mahoud-commando’s leren, pff als we dat maar kunnen onthouden. Het is namelijk de bedoeling dat wij leren hoe we de olifant die aan ons wordt toevertrouwd te verzorgen, te baden en te rijden.
Wanneer we dat met goed gevolg een beetje geoefend hebben, gaan wij met een Duits stel (Uschi oftewel Ursula en Dirk) inchecken in onze kamers. Onze gids zorgt (van begin tot het einde) heel goed voor ons, sleept onze spullen mee en maakt foto’s met onze camera’s. Met een smal bootje gaan we een stukje stroomopwaarts en kunnen we onze spullen in het prachtige huisje achterlaten. We lopen dan door de jungle terug naar het olifantenkamp en gaan vanaf een houten stellage in een bakkie boven op de rug van de olifanten zitten en dan met de Mahoud (persoonlijke verzorger en drijver) op de nek van de olifant op pad. Een stukje de jungle door en dan de rivier in. Af en toe wisselden we even van plek met de Mahoud en zaten we in de nek van het beest. Toen ik voor het eerst in haar de nek zat vond ik dat best eng, ik schommelde nogal omdat ik niet ver genoeg naar voren was gaan zitten. Blij dat ik net weer in het bakkie zat, toen er een voor de olifanten vreemde hond langs kwam en ze werden behoorlijk nijdig. Ze begonnen te toeteren en te blazen en door heel de huid van onze olifant trokken rillingen. Ze hielden de hond goed in de gaten en draaiden steeds bij om die hond in de gaten te houden opdat die niet bij hen zou komen. Ikke blij dat de Mahoud onze olifant redelijk onder controle had.(offe zou het ook zo zijn dat ze de berijders er tegelijkertijd door denken te beschermen?) Ik had haar echt niet in toom kunnen houden. En later op de dag bij het wegbrengen van de olifanten naar de jungle om daar de nacht door te brengen en hun buiken vol te eten zien we hoe hard ze kunnen lopen als ze maar willen. De mijne zal maar gaan rennen…brr
Toen we van deze rit terug kwamen kregen we een heerlijke lunch, maar dan wel snel snel (day day), echt opschieten met eten omdat we de olifanten naar de jungle moesten brengen. Olifanten moeten veel, heel veel eten en die hoeveelheid kunnen ze niet aanbieden in het olifanten dorp. Daarom gaan ze ’s nachts naar de jungle om zich vol te proppen met eten. Olifanten hebben aan 4 uurtjes slaap voldoende, de rest van de tijd is het achter elkaar door eten en poepen. In het olifantendorp is altijd wel wat eten voorhanden, dit wordt aangeleverd door de bevolking die daar dan weer iets aan verdient.

Het volgende avontuur; Eerst de rivier over met een bootje, omdat de Mahouds ons al voorgegaan zijn in verband met de tijd, gaat onze begeleider als we aan de overkant zijn al rennend op zoek naar de plek waar ze zijn en vraagt er op ons te wachten. We gaan dan direct in de nek van de olifanten zitten en is het de bedoeling dat we ons als Mahoud gedragen. Geweldige ervaring, maar ook eng omdat mijn olifant wellicht mijn onzekerheid voelde en de spanning van een andere olifant, die ervandoor was gegaan, haar af en toe wat te veel werd. Tot twee keer toe kwam er een extra Mahoud, bij het jochie die het beest toch ook aardig onder controle had, bij mij op de olifant zitten om te coachen. Ze was onrustig bewoog veel met haar kop van links naar rechts. Op een gegeven moment een schreeuw van een Mahoud en de olifant die er vandoor was gegaan, net voordat het Duitse stel op wilde stijgen, kwam terug uit de jungle en rende ons tegemoet. Ze wilde niet luisteren naar het geschreeuwde How How How wat zoveel betekent als stop onmiddellijk. Met een bochtje liep ze om ons heen en zette het weer op een rennen richting olifanten dorp. Twee Mahouds er achter aan, eerst rennend daarna op een andere olifant en zij hebben haar daarop, (volgens mij niet als straf, maar om haar te conditioneren) de route nogmaals gecontroleerd en met bevelen laten lopen voor ze in de jungle haar buikje rond mocht gaan eten.
Onderhand waren wij een heel eind in de jungle beland en hebben die afstand te voet terug naar de rivier afgelegd. Lekker zo te lopen en rond te kijken. Echt genieten.
Dan gaan we in een bootje de rivier af naar de watervallen. Op zich niet zo heel bijzondere watervallen, maar wel heerlijk om er even in onze zwemkleding in te plonzen en de stralen van de watervallen te gebruiken als massagestralen.
Na twee uurtjes rondkijken en zwemmen, zien we daar ook een aantal Chinese olifanten met de begeleiders die kunstjes doen om de mensen te amuseren. Gelukkig hebben we niet voor zo’n tour gekozen. Wij gaan weer met ons bootje terug naar onze Lodge, lekker douchen. Daarna gaan we het dorpje in, waar veel van de mensen hun inkomen hebben uit de olifanten-bussines (houten huisjes en Spartaanse manier van leven) de kinderen zwaaien naar ons. Enkele kinderen hebben we een ballpoint gegeven, vlgs. mij dachten de jongsten dat het een lolly was, omdat het aan/uit knopje in de vorm van een voetbal was en de kleur oranje had (WK 2008). Ze hadden wellicht zoiets nog nooit gezien?
We zien hoe het leven hier zijn gangetje gaat, maken wat contact met de plaatselijke bewoners. Bij een LAO LAO horen we van onze gids dat hij binnenkort naar huis gaat om daar het festival van de olifanten mee te maken. Wij mogen mee en bij hem thuis slapen. Dat lijkt ons wel wat maar ook spannend wat we daar tegen komen. De gids Wong gaat het allemaal voor ons regelen, de bus en het vliegtuig om van daaruit op tijd in Vientiane aan te komen opdat we het vliegtuig naar Kuala Lumpur Maleisië kunnen halen. Maar goed dat we nog geen vliegtickets hebben gekocht van Luang Prabang uit.

Dan zitten we dus bij mensen die een winkeltje hebben LAO LAO te drinken, een Whisky van stickie rice (ongeveer 50% alcohol) gemaakt. Pff heerlijk, met pindaatjes erbij en we worden allemaal een beetje teut. We zijn weer teruggelopen naar het restaurant waar we wederom heerlijke gerechten kregen voor geschoteld. Wederom LAOLAO,maar nu met een geneesmiddel erin, goed voor onze nekken en dan worden nog een beetje meer giechelend verrast door een ex-monnik die zijn ritueel doet met gebeden aan Buddah; dat te horen in de stilte van het dal is bijzonder en maakt ook ons van binnen rustig. Heel romantisch lopen we in het maanlicht door de jungle terug naar onze lodge, we hebben onze zaklantaarn niet eens nodig gehad. Op het grote balkon hebben we nog naar de ‘stilte’ van de jungle geluisterd en hadden de klamboe bij het inchecken al langs het bed naar beneden laten vallen. We konden zo zonder muggen direct in bed stappen en hebben heerlijk geslapen. Al vroeg 6.30 uur worden we gewekt omdat we nu de olifanten weer op gaan halen vanuit de jungle en ze gaan verzorgen; borstelen en wassen in de Nham Khah
Wederom met het bootje naar de overkant van de rivier en lopend op weg de jungle in om onze olifanten terug te vinden. Dit keer was ook mijn olifant rustig en relaxed, een plezier om haar te rijden. Dan krijgt ze haar mineralen en wordt ik weer een handje geholpen om boven op haar te komen en mag ik haar gaan borstelen. Dit vindt ze dan zo fijn dat ze heel stil blijft staan. Als deze verzorging klaar is gaan we de rivier in. Dat is helemaal geweldig; borstelen en spoelen met water tot ze helemaal schoon is. Ze gaat daarbij steeds even koppie onder en ik dus ook bijna omdat ik helemaal over haar heen gebogen zat om haar aan de voorkant ook te borstelen. Super ervaring is dit en we hadden alle vier zoiets van dit kan nooit te lang duren en we willen dit allemaal nog een keer doen. Uschi zat op een tamelijk kleine olifant en wanneer zij onder water ging moest die Mahoud Uschi onder haar armen en of bij haar T-shirt omhoog houden anders zou ze met olifant en al onder water verdwijnen. Tja aan alles komt een einde en nadat we een heerlijke lunch gehad hebben moesten we weer gaan. Weer naar dat grote mooie dorp L.P. met op elke hoek een verrassing in de vorm van weer nieuwe plekjes die nog mooier zijn dan we al gezien hadden, leuke winkeltjes, marktjes etc. etc. Geweldige plaats dit Luang Prabang.

Ik schrijf maar even door het is toch al een lang epistel geworden. ‘s avonds zijn we nog maar weer gaan wandelen. Nu wordt het kort dag omdat we in plaats van de 18e nu de 13e al vertrekken naar het olifanten festival. We gaan nog een Mehkong vaart doen, twee keer iets meer dan anderhalf uur in een kleine ’slow boat’, even weer wat trappen op en af naar grotten met buddha’s die ook weer een stukje historie met zich mee brengen.
Pff we hebben toch wel heel veel op verschillende plekken bij Tempels etc. veel heel veel trappen op en af gelopen. De conditie gaat er wel op vooruit. We vinden het sowieso heel leuk om al wandelend alles te verkennen, dus beweging daar ligt het hier niet aan. Nu het afvallen nog?! Maar goed met alle drankjes en lekkere eten, weet ik nog zo net niet of dat gaat lukken.
Morgen gaat Wong alles regelen rondom de reis het verblijf bij zijn familie.
De dag erop komen we wederom Nederlanders tegen die we enkele dagen geleden hebben ontmoet en heb hebben aangeraden om ook in ons hotel in te checken. Na veel biertjes en Wong die nog even langs kwam om te melden dat alles geregeld is, werden ook zij uitgenodigd bij hem thuis. We gaan dus met ons vieren Vrijdag de 13e met de bus naar Sainyabuli. Iets ten zuidwesten van Luang Prabang, ongeveer 4 uurtjes rijden met de bus door de bergen. Dus omdat we echt niet weten in welk gehucht we aankomen en ook niet weten of er internet is gaan we dit epistel op de 12e plaatsen en dan zal het wel weer een aantal dagen internet stilte worden voor ons. Wij betalen de reis voor Wong en natuurlijk ook het onderdak dat door zijn familie via hem aan ons verleend wordt. Dat spreekt vanzelf, maar het is een vrije gift. Men zal hier niet vragen om geld wanneer men onderdak aanbiedt. We vinden de mensen hier erg aardig, bescheiden en zij zullen zich absoluut niet opdringen. Wordt vervolgd.