Seaside Traveller Inn

De Seaside Traveller Inn ligt ongeveer 30 minuten rijden te zuiden vanaf de Rainforest Lodge in Kota Kinabalu.
Wij worden om 13.00 uur (pickup service) vanaf het vliegveld arrivals opgehaald en daarom vertrekken we met de taxi na het uitchecken om ongeveer 11.30 uur omdat we eerst nog geld willen pinnen op het vliegveld.
Het vervelende is dat we al vaker problemen kregen met pinnen met de maestro pas van de RABO bank. Hoe is het mogelijk dat ook al staat het maestro teken op de pinautomaten er geen of slechte verbinding te maken valt. Gelukkig, na nog een keertje proberen, krijgen we toch nog geld uit de muur. We hebben ook wel een credit card, zonodig hadden we daarmee ook geld op kunnen nemen, dus zonder hoeven we niet te zitten, maar toch.

We werden op het vliegveld aangesproken door iemand die stond te wachten op zijn gasten/ binnenkomers en ook bij hem ondervonden we een nieuwsgierige en welwillende bemoeizucht (lol). Hij vroeg door wie wij opgehaald zouden worden en zodra hij dat van ons hoorde, belde hij op naar het Seaside Travellers Inn om navraag te doen of ze al wel onderweg waren naar het Vliegveld. Hij kwam ons daarop melden, dat ze net onderweg zijn om ons op te halen. Het maakt dat we wat verbaast kijken; dat hij zo maar de telefoon pakt en voor ons wil zorgen op dat het goed verloopt allemaal. Wij waren overtuigd van het feit dat we wel gehaald zouden worden en stonden gewoon te wachten. Het voelt wat gek, maar ook wel aardig van die man om dit op deze manier te doen. Hoe anders is dit land en we moeten nog steeds wennen aan de zo andere mentaliteit dan we tot nu toe gewend zijn geweest.
De chinezen die we in Melakka hebben ontmoet zijn leuk en vriendelijk, maar we hebben er ondertussen ook meerdere gezien die erg aanmatigend, arrogant en weerzinwekkend bij ons overkwamen. Vooral in hun gedrag, naar de bediening toe, was het overduidelijk dat ze neerkijken op het voetvolk. Ze negeren iemand gewoon ook als er vriendelijk iets gevraagd of uitgelegd wordt. Wat we in Melakka horen van een ‘echte’ Chinese vrouw is dat degenen die naar hier geïmmigreerd zijn en daar de kinderen van, die daar weer uit geboren zijn, veel strakker zitten op de protocollen en volgens striktere cultuurgedachten leven dan dat in China normaal is. Dat zal dan wel mede oorzaak zijn van hun gedrag. Wij vragen ons af of het ook te maken heeft met macht, zij hebben het hier voor het zeggen; heel veel business is in handen van die Chinezen.
Er zijn veel Chinezen die hun vakantie of weekenden doorbrengen op de plaatsen waar wij ook als toeristen naar toe gaan, dus dit fenomeen ten aanzien van gedrag en houding zien we steeds weer opduiken. Wij houden ons maar vast aan het gegeven dat er ook heel vriendelijke, gastvrije mensen onder te vinden zijn.

Wij hebben in deze schitterende omgeving rust gevonden. Hier is geen stad in de buurt, geen ander café of restaurant of direct vermaak dan wat onze accommodatie aanbiedt. Koffie en thee kunnen we zelf (gratis) maken, er is om de hoek bij onze kamerdeur in de hal (waar ook de zwaluwen hun onderkomen hebben) een watertankje van waaruit we heet en koud water mogen tappen met bekers, Nescafé, thee etc. Ook staat daar een koelkast waar we de pakken en blikjes fris koud in houden. Ook al wordt er verwacht dat je zelf geen alcoholische drank invoert hebben we ook een paar flessen wijn ingeslagen bij de supermarkt in KK. Met een busje even verder op in deze straat kunnen we in ongeveer 40 minuten en voor 3 Myr (is ongeveer 6 euro) heen en terug om boodschappen te halen.
We doen even niet zo heel veel meer dan eten, drinken, lezen, internetten, verslagen maken, kaarten en slapen.
De zon is in de ochtenduren genadeloos en we smeren ons dus maar goed in. Goed spulletje van ‘L Oreal we worden bruin zonder te verbranden. In de middag valt hier nogal eens een buitje regen en dan gaan we op ons balkon zitten lezen of een kaartje leggen. De luchtvochtigheid is hier heel hoog, kan wel 80 % zijn dus we zweten er heel wat af als er geen zeebriesje is. Gisteren 28e febr. gingen we in de ochtend met een duokano de zee op en hebben de omgeving rondom de eilandjes, die hier voor de kust liggen, bekeken. We hebben geluncht op één van die strandjes. We hadden sandwiches tonijn vanuit ons restaurant meegenomen, blikjes ananassap en natuurlijk water om ons vochtgehalte op peil te houden. Het is heerlijk om zo met zijn tweetjes op een onbewoond eiland te zijn en de geluiden van de vogels af en toe een bootje etc. te horen en geen stemmen, auto’s etc.
Ruud zag toen hij even wat aan het rondlopen was een Varaan de bosjes inschieten en we waren (ik vooral) daardoor toch ook wel een beetje alerter of die ons niet zouden komen ‘belagen’ terwijl wij niets vermoedend lagen te genieten van het zeebriesje, onze lunch en de zon. Ze hebben ons gelukkig met rust gelaten; aan ons is verteld dat deze dieren verwant zijn aan krokodillen en wanneer ze je vast hebben, het weleens een groot deel van je vlees van je botten kan scheuren. Brrrrrrrrrr nu dat liever niet.
We hebben een heel eind gepeddeld in de kano, maar hadden onze bedenkingen over het weer en zijn daardoor niet helemaal naar het achterste eiland gegaan. Daar was wel iets van een restaurantje geloof ik en een breder en wit strand, maar om daar te komen moesten we een stuk verder de open zee over die wel ietsje ruiger te keer zou kunnen gaan als er een onweer losbreekt en in de middag wordt het hier ook vloed waardoor de zee toch anders reageert. Bovendien hadden we al een 40 minuten gepeddeld en zouden er minimaal nog 30 bij moeten doen was de verwachting en we moeten dan ook nog terug. Ik met mijn kippenkracht kan achterin bij eb de kano nog wel met regelmaat mijn steentje bijdragen maar als het water meer te keer gaat dan komt het toch wel op Ruud neer en dat is niet de bedoeling van een tweepersoonskano.
Al met al zijn we 3 uurtjes weggebleven en toen we terugkwamen brak ook gelijk een middag van heel veel regenbuien aan. Dus lekker op ons balkonnetje met een wijntje een kaartje gelegd.
We hebben ook al wat voorbereidingen getroffen voor onze verdere reis. De bustickets naar Sandakan zijn besteld, we hebben al een slaapplaats dicht bij de Oerang oetang (Sepilok)opvang geregeld en gezien dat we van daaruit wel weer verder kunnen plannen omdat daar weer zoveel mogelijk is. Voor nu maar even genieten van deze omgeving; bijvoorbeeld door ons te verwonderen over de zee die zover terug trekt dat er hele zandbanken boven water uitkomen, de bootjes die dan op het droge komen te liggen, de vissers die lopend hun buit uit de visnetten halen, de geweldig mooie zonsondergangen, de onweersflitsen, filosofieën over de maan, dat deze nu wel eens verduisterd zou kunnen zijn omdat gisteren maar een heel klein sikkeltje te zien was. (nu niet te zien ivm alle wolken) en natuurlijk het eten van nieuwe gerechten.
Het strand hier is niet zo groot en het water, ook bij vloed, is hier helemaal niet diep. We zouden als we zouden willen best naar het voorste eiland door het water kunnen lopen vooral als het tij eb is. Hier is niet veel te zien onder water, geen mooie visjes, geen koraal, alleen maar blubber wat wier etc. Dat is wel jammer, vooral omdat we net een paar snorkels hadden gekocht. Maar goed ik denk dat we die nog wel gaan gebruiken als we in andere gebieden weer mooie onderwater gebieden tegen komen bij Sandakan en Sepilok in de Sulu sea of zo.
Dit is het weer voor even. Het is nu Zondagmiddag en wilden eigenlijk even naar KK met het busje maar de winkels zijn hier gesloten dus maar ons laatste flesje wijn, wat nootjes en een kaartje leggen.
De volgende dag slecht weer, nou ja wat noem je slecht. Bewolkt en drukkend warm, dus zijn we met het busje van de lokale bevolking naar KK gegaan en zijn wat inkopen gaan doen. Nieuwe wijn voor de laatste dagen, wat nootjes en frisdrank. Maar we zijn ook nog maar even een grote shoppingmall ingelopen en hebben daar wonder boven wonder in mijn maat twee korte broeken gevonden. Ook een doek om op het strand te kunnen liggen, die hebben een mooi formaat en hebben veel minder volume in de koffer.
Het is toch wel een aardig eindje rijden en elke plek moet worden bezet voor het busje gaat rijden, dus dat is opgepropt zitten maar het kost dan ook bijna niks.
Toen we terug kwamen wederom internetten om te zien wat we de komende weken nog willen gaan doen en zien, kaartje leggen met een wijntje erbij en heerlijk gegeten.
Vandaag 3 maart is het stralend weer geweest tot in de middag, we zijn voor het eerst een beetje verbrand door de zon en hebben onze afkoeling in het zwembad gezocht. In de middag nog fijn even wat bijgekletst via Msn met Annique en op dat moment zien we een indiaan beneden lopen met zijn drie of vier vrouwen. Als we beneden komen spreekt de broer van de eigenaresse ons aan en vraagt of we die indiaan van Dancing with the wolves gezien hebben. Hij wil graag met hem op de foto en heeft daar al toestemming voor gevraagd. Wij willen dat natuurlijk wel voor hem doen en hij sleept ons mee naar beneden waar een etentje werd georganiseerd voor een aantal mensen waar hij een soort van lezing voor houdt over hoe hij denkt over de wereld etc. We hebben enkele fotootjes gemaakt en voor de eigenaressen van dit hotel via internet naar haar pc gestuurd. Maar natuurlijk ook op internet gespot wie dat nu eigenlijk was;
Nathan Lee Chasing His Horse van Dances with wolves bracht ook een bezoek aan seaside traveller inn.

Nathan Lee Chasing His Horse (28 april 1976) is een Amerikaans acteur uit de Sioux Lakotastam "Rosebud Nation".
Hij werd wereldbekend als de stille jonge Lakota Smiles A Lot (Lacht Veel) in de Kevin Costner film Dances with Wolves.
Nathan Chasing Horse is medicijnman. Hij groeide op met de tradionele waarden en gebruiken binnen de Lakota. Vanuit zijn spirituele bevindingen draagt hij bij aan nieuwe boodschappen en liederen. Daarnaast is hij ook een gerespecteerd spreker Filmografie
Bury My Heart at Wounded Knee (2007) — One Bull
"Into the West" (2005, televisieserie) — Sleeping Bear
Dreamkeeper (2003, televisiefilm) — Verdel
The Broken Chain (1993, televisiefilm) — Young Joseph
Dances with Wolves (1990) — Smiles A Lot

Morgen gaan we nog een nachtje naar KK naar de Rainforest Lodge, waar we nu een kamer krijgen met groot balcon, we zijn benieuwd. De ontvangst gisteren bij het opnieuw boeken van een kamer was wederom allerhartelijkst. Dan gaan we de 5e met de taxi naar het busstation en vervolgen onze reis naar Sandakan.